Wat ik ervaar de laatste paar jaar gaat beyond alles wat me ooit aangeleerd is en gaan voorbij de meest verklaarbare, waarschijnlijke scenario’s die er rond gaan. Er is iets gaande wat zo almachtig groot is, waar ik of beter gezegd mijn personage geen controle over heeft.
Ik ervaar het op micro-niveau door mijn lichaam heen. Het is de uitzuivering met de hoofdletter U waarbij al mijn opgeslagen verdriet, trauma’s, vastgeroeste patronen, schaduwstukken en delen van mijn persoonlijkheid eruit gepurged worden in snelvaart als nooit tevoren.
Dit opschoningsproces is zo hardnekkig en overweldigend dat ik geen andere keuze heb dan mij hieraan overgeven. Dit proces interfereert met mijn dagelijkse bestaan en functioneren, dat moet ik toegeven.
Nu is het zo dat ik naast dit opschoningsproces ook thuis zit met Breast Implant Illness en dat mag duidelijk zijn gezien de klachten die ik heb. Over minder dan 3 weken wordt ik geopereerd dus dat wordt heel spannend omdat daarna zal blijken in hoeverre ik mij beter zal voelen. Maar dat even terzijde.
Het uitzuiveringsproces of the Great Purification zoals ik het nu even noem is mind blowing. Emoties en verdriet worden in mijn geval met een enorme kracht uit mijn botten, kaken, longen en buik gepusht. Dit neemt hele dagen en periodes aan waarin ik aangewezen ben op deze opschoning. Ik voel echt een soort kracht en trilling vol verdriet eruit gespuwd worden uit mijn binnenste. Zelfs mijn ramen beginnen te trillen als dit proces wordt aangewakkerd. Eerst probeerde ik dat nog te rationaliseren, zoals de mind dat nog vaak doet maar het trillen van de ramen valt steeds samen met de opschoning van oude emoties. Het is bizar en ik merk dat mijn ego/ persoonlijkheid er geen controle over heeft wat maakt dat mijn diepere zelf de overhand heeft en dus blijkbaar weet wat het doet.
Leuke dingen plannen, überhaupt vooruit plannen gaat heel moeizaam, alsof er een soort flow en spontaniteit lijkt te ontstaan vanuit een noodzaak maar ook een vertrouwen dat alles gebeurt in een juiste timing. En een innerlijk weten dat alles ontvouwt vanuit een natuurlijke orde zonder controle en dwang. Ondanks de voortstuwing van alle oude shit wat niet meer past in de nieuwe wereld ervaar ik tussendoor wel een vertrouwen en een resonantie met de nieuwe wereld. Op andere momenten kan ik het ook helemaal zoek zijn en dan voelt het als een uitzichtloze hel. Zoals ik het ervaar is dit de oorlog tussen de natuurlijke tijdlijn en de kunstmatige tijdlijn die de machthebbers op aarde willen uitrollen.
Als je gevoelig bent en daarbij veel innerlijk werk doet dan kan het bijna niet anders dan dit je dit voelt en oppikt. Ik vind het enorm uitdagend en intens en naast mijn verzwakte lichaam (nu dan nog) heb ik geen andere keuze dan zoveel mogelijk te rusten en mij over te geven aan deze heftige chaotische opschoning.
In de nieuwe wereld waar we naar toe bewegen is er geen ruimte voor trauma, pijn, onverwerkte zaken, schaduwen, angst en wanhoop. Er is daar alleen maar scheppingskracht en het ware potentieel aan (nu nog) verborgen krachten wat in de mensen actief zal zijn. Er gaan zulke mooie dingen ontstaan, ik heb het gevoeld en gezien, velen met mij. We kunnen er gewoon niet omheen: het bewustzijn bij de mensen groeit als nooit tevoren, dit is unstoppable.
Maar helaas moeten we eerst door de modder heen zowel collectief als persoonlijk. En op persoonlijk vlak is het maar net de vraag wat je met je meedraagt en aankunt. Als je (trans)generationeel trauma en hele heftige mindcontrol- experimenten hebt beleefd zoals ik dan kan het wel een beetje aan de heftige kant zijn dus.
Nu is ook de tijd dat onuitgesproken zaken en ruzies bijgelegd gaan worden tussen bewuste mensen onderling. We hebben elkaar namelijk nodig en dan niet vanuit afhankelijkheid maar co- creatie, kracht en liefde. Dit moeten we samenbundelen, ego’s opzij dus, geen tijd te verliezen.
We worden uitgedaagd en we zullen nog veel meer uitgedaagd worden. Het kan zo erg worden dat je tijdelijk of langere tijd op non- actief komt te staan zoals ik. Daar zijn krachten bij gebaat die je bewust tegenwerken om je uit te schakelen want ze kennen je zwakke plekken. Daarom is er een juiste balans nodig van autonomie (zelfredzaamheid), verbinding (voornamelijk lokaal maar ook wereldwijd) en vertrouwen.
Vertrouwen in de nieuwe wereld en dat alles een bepaalde timing heeft. Het uitgeschakeld worden of op non-actief staan in de matrix kent ook een groot voordeel en dat is dat het de uitgelezen kans is om naar binnen te gaan en de verborgen schatten in je binnenwereld te ontdekken. Ik kan vanuit eigen ervaring zeggen dat mijn grootste avonturen momenteel in mijn binnenwereld plaatsvinden, ik kom daar steeds meer tegen al geef ik toe dat het confronterend en pittig is.
Maar met het vertrouwen en overgave wordt je steeds sterker en ga je er vloeiender in. De meeste mensen zijn nog erg gefocust op de buitenwereld en leven voornamelijk daar met hun bewustzijn. Ik kom af en toe even buitenspelen en dan wil ik heel graag weer meedoen in de matrix. Maar steeds wordt het noodsignaal weer afgeroepen en wordt ik teruggefloten in mijn binnenwereld. Ik blijf voelen, ontdekken, opschonen, verbazen, verwonderen en ja eerlijk heel veel lijden ook, daar kan ik niet omheen. Het doet pijn maar je leert zoveel over je ware kracht en de waarheid waardoor je alleen nog maar kunt leven vanuit die waarheid en dat is wat de nieuwe wereld nodig heeft. Het is letterlijk nog even door de modder heen gaan alvorens je bij het kristal komt van je binnenste.
Ik hoor het van meer mensen dus gelukkig ben ik niet de enige maar ik ervaar de realiteit de laatste jaren heel erg surrealistisch, alsof je in een virtual reality game zit. Ik kijk dan naar de zonsondergang met mooie roze/ oranje tinten op een cartoonachtige manier en ik ben iedere keer weer verwonderd van what the heck is going on here. Al weet je diep van binnen dat de hele wereld aan het lostrillen is van al het oude wat het niet meer dient. Daarnaast is de matrix uit elkaar aan het vallen en er gaan geruchten dat de matrix is opgelost is alleen dat wij dat nog niet ervaren omdat we er nog op ingeplugd zijn met ons bewustzijn (de meeste mensen dan).
Dat verklaart ook het feit dat zoveel mensen matrix glitches ervaren de laatste tijd. Laatst zag ik mijn kat verdwijnen in het niets en hij was nergens meer te bekennen, het leek wel alsof hij aan het kwantum jumpen was want hij was nergens meer te bekennen. Ik moest echt een paar keer in mijn ogen wrijven want ik kon gewoon niet geloven wat ik zag. Het lijkt erop dat we steeds meer gaan waarnemen in en buiten deze realiteit om.
Ik kan er niet omheen: dit is de meest bizarre tijd ever, ook al lijkt mijn leven saai, eenvoudig en voel ik mij regelmatig een terminale senior, niets is wat het lijkt. Ik probeer dit dan ook te zien als een voorbereiding op hetgeen wat nog gaat komen. Stilte voor de storm maar dan positief zodat je opgeladen, opgeschoond en wel de nieuwe wereld kan betreden zonder de oude ballast.
Mocht je hiermee resoneren dan wens ik je veel kracht, sterkte en een schouderklop wetende dat je er niet alleen voor staat ook al voelt het soms verdomd eenzaam.
liefs,
Anita Sulis
