Zonet toen ik mijn containers met tuinafval buiten ging zetten had ik het erg naar mijn zin, het was een simpele, nodige maar tegelijkertijd een leuke activiteit. ‘Zo iets onbenulligs zou je zeggen?’ Maar het is maar net hoe je het bekijkt en al klink ik misschien als een simpele ziel, ik ben blij dat ik zo’n handelingetje van niets tenminste kan waarderen. Perceptie kleurt werkelijkheid namelijk.
De meeste mensen worden blij van kleding of gadgets kopen, ( ik ook wel hoor duhh)
de nieuwste Samsung Galaxy, een luxe auto, een Michael Kors tas, een ticket voor een festival (daar sluit ik me ook bij aan) of weet ik veel wat allemaal. Maar ik word vrolijk van: de container buiten zetten. Ssspannend zou je denken, maar de kracht van eenvoud zit ‘m letterlijk in de kleine dingetjes.
Het bewonderen van een bloem, een vlinder in de struik, een kast opruimen, het aaien van een kat of een container buiten zetten zoals ik doe, bijvoorbeeld. Als je de schoonheid en de bewondering voor de kleine dingen in het leven kunt zien en ervaren, dan besef je langzaamaan dat je helemaal niet veel nodig hebt, en dat de echte magie van het leven letterlijk in de kleine dingetjes zit. Eigenlijk voel ik me gezegend dat ik weinig nodig heb om gelukkig te zijn. De eeuwige leegte die ik altijd probeerde op te vullen door het verzamelen van spullen behoort nu tot het verleden en heeft plaatsgemaakt voor een diepgaande sereniteit: het herontdekken van de kracht en schoonheid van doodnormale zaken.
Door opmerkzaamheid en onbevooroordeeldheid ga je het vanzelfsprekende als onvanzelfsprekend beschouwen. Wat ooit simpel, nutteloos, onbelangrijk leek en er niet leek toe te doen, ga je ineens met andere ogen bekijken. Net of je een gratis laser behandeling hebt gehad aan je ogen, en al je ruis in je hoofd uit een afvoerputje is gedropen. Ik denk dat eenvoud een van de levenslessen is die wij hier komen leren op aarde. En als je een goede beoordeling haalt hier op het Moeder Aarde college, dan krijg je geen cijfer zoals een 8 maar een nieuwe visie en kijk op het leven. Je wordt oprecht dankbaar voor de kleine dingen in het leven die je eerst over het hoofd zag. Je interne ruis wordt minder aanwezig waardoor je ziet en ervaart wat er echt toe doet in het leven. Ja, en ga je dan in die bubbel van sereniteit van eenvoud shoppen in de stad, dan ben je na afloop nog dankbaarder voor wat je gekocht heb. Je ziet wat overbodig is en wat niet, dus de buit die binnen is, is dan waarschijnlijk een perfecte, precies voor jou bestemde buit. En of het dan gaat om een paar glazen van de Action of een VK Ultra- HD beeldscherm tv, zolang je er waarachtig blij mee bent, maakt het dus geen fl****r uit.
Vroeger was ik nog net geen horder. Ik bewaarde echt alles zoals al mijn tijdschriften van Tina, de Break Out, Hitkrant en Donald Duck. Talloze dozen vol met die tijdschriften stonden op zolder, mijn moeder werd daar helemaal gek van. Mijn moeder heeft de natuurlijke gave om de kunst van eenvoud in haar leven toe te passen. Nu waardeer ik dit enorm aan mijn moeder maar vroeger kon ik haar wel schieten. Toen ik besefte dat mijn doos met Breakouts weg was gegooid, net als mijn Flippomappen die op raadselachtige wijze waren verdwenen.
De reden dat ik niets kon weggooien was omdat ik aan elk dingetje wel weer een herinnering had, dat is denk ik het zwakke horders-excuus. Anyway achteraf gezien zeg ik ‘’dank je wel moeders, nu begrijp ik je onstuimige opruimgedrag tenminste’’. Vroeger was ik veel materialistischer dan dat ik nu ben. Zo kreeg ik 5 gulden zakgeld per week en dat spaarde ik op totdat ik genoeg had voor een Barbie, en vaak legden mijn ouders ook wat bij. Ik had bijna meer speelgoed dan de gemiddelde Intertoys winkel, ik had alles wat je je maar kon bedenken, en ik was in het bezit van enorm veel Spice Girls gadgets, en ik was abonnee van 3 of 4 tijdschriften tegelijkertijd. Praise the lord halleluh, ik ben niets te kort gekomen op materieel vlak zullen we maar zeggen. Het enige nadeel was dat ik moeite had om spullen weg te doen, ik raakte er aan gehecht waardoor ik een verzamelaar werd.
Sinds pak ’m beet 10 maanden gooi of geef ik eindelijk meer spullen weg en is mijn leefomgeving rustiger zonder overal tierelantijntjes te vinden in huis. Minder externe ruis in huis dus een kalmere meer Zen- to-be- Me. Ik zal jullie ook maar niet vertellen wat ik tot 10 maanden terug in mijn koelkast aantrof, too much information.
Ik voel me gezegend dat ik ondanks mijn jeugd en de maatschappij die gericht is op materie en status, nu de kleine dingetjes in het leven oprecht kan waarderen, zoals een groene specht die ik laatst zag in een natuurgebied of een regenboog. En uiteraard niet te vergeten mijn nieuwe hobby: het wegzetten van de container vol met blaadjes en takken.
I feel blessed.
Van een licht smerige horder die tijdschriften, oude kleding en speelgoed bewaarde naar een ‘’ eenvoudige nette vrouw (nouja net) die in de wateren van sereniteit vaart’’.
Liefs
~ Anita ~
