Mijn tweede backpack avontuur in Thailand zit er al weer op. Het was ook dit keer weer een daverend succes. We zijn van Bangkok naar Koh Samed gegaan en van Koh Samed naar Koh Chang. En toen zijn we naar Koh Phangan en Koh tao geweest en daar vandaan naar het zuiden, Koh Phi, Phi, Krabi en het National park van Khao Sok. Dit keer heb ik samen met een vriendin gereisd in plaats van in mijn eentje. En ondanks dat wij twee sterke persoonlijkheden zijn en kunnen botsen vanwege onze temperament konden de hete pepertjes zich goed gedijen samen.
We hebben allebei al eerder alleen gereisd en nu wilden we eens kijken hoe het is om samen met iemand te gaan. Het grote verschil is eigenlijk dat je alleen op reis sneller mensen ontmoet omdat je er dan ontvankelijker voor bent en samen ben je net iets gereserveerder, want je hebt altijd een maatje bij je. Dus als François uit Bordeaux met zijn backpacktas voorbij komt of Flavio uit Brazilië blijft het eerder onopgemerkt dan wanneer je alleen reis. Je kan de single backpackers er vaak ook zo uithalen, je ziet ze vaak zitten aan een barretje om zich heen kijkend van ‘’ik ben alleen aan het reizen maar ik probeer het niet te erg te laten merken maar kom gerust een praatje met me maken.’’ Ik zie dat zo want vorig jaar toen ik alleen reisde zat ik er waarschijnlijk ook zo bij, heel herkenbaar.
Anyway het was weer een geweldige ervaring ondanks dat we Cambodja niet hebben kunnen zien vanwege een gebrek aan tijd, anders hadden we de full Moon party gemist.Koh samed en Koh Chang waren de eerste eilanden die we bezocht hebben. Koh Samed is een klein rustig eilandje maar met een erg mooi wit strand, het zou een perfect eilandje te zijn om romantisch met je lover naar toe te gaan, en misschien is het zelfs dan nog wel een tikkeltje saai, want alle bars (en dat zijn er niet zoveel) sluiten om 23.oo uur savonds. Dus het was lekker kinderbedtijd voor ons, geen straf want we waren alweer kapot van de reis van Bangkok naar Koh Samed.
Ik heb veel zielige honden gezien en daar heb ik toch wel de meeste honden gevoerd, een zielig hondje daar zou ik zo in mijn backpacktas stoppen maar helaas, ik heb hem achtergelaten.
Op naar Koh Chang die als twee na grootste eiland van Thailand geteld wordt. Op Koh Chang hebben we het Songkran feest meegemaakt oftewel het Thaise Nieuwjaar op 13 april. Wat een blamage was dat zeg, als je de deur van je hotelkamer achter je dicht deed kreeg je al gelijk emmers water over je heen. Tijdens het Songkran wordt iedereen natgemaakt met emmers water en waterpistolen, 3 dagen lang. Ook als je op de scooter zit ben je de Sjaak want de mensen staan aan alle kanten van de wegen met tanks met water. Het was een nat ritje op de scooter met mijn vriendin zullen we maar zeggen. Koh Chang heeft wel iets magisch, een ontzettende wilde zee en best wat leuke bars.
Maar na een aantal dagen waren we het zat en zijn we naar Koh Phangan gegaan, Koh Phanhan is dan ook echt mijn stekkie en niet eens vanwege de feesten maar meer vanwege de hippieachtige- en magische sfeer. Na een reis van 30 uur (met een tussenstop in Bangkok) kwamen we eindelijk aan. ‘’Welcome in Koh Phangan.’’ De vibe zat er weer lekker in ondanks dat het amateuristische gare maar toch geweldige houten bruggetje gemaakt van houten plankjes, kapot bleek te zijn. Dit bruggetje maakte mijn verblijf hier vorig jaar, maar helaas, de wind heeft ‘m uit elkaar gerukt. We zaten weer lekker in de bungalow die ik vorig jaar ook had, met uitzicht op de zee en de rotsen, en het geluid van de golven die tegen de rotsen kletteren. Dit had ik zo gemist. Hier hebben we de Jungle Experience meegemaakt ( een technofeest in de Jungle) en de Full Moon party. Ik vond de Full Moon party zwaar tegenvallen, veel te veel oppervlakkigheid. Maar die Jungle Expercience vond ik wel leuk ondanks de dronken mensen met buckets (emmertjes drank) tja daar ontkom je niet helemaal aan. Geef mij een jungle, techno en hijs fijn.
Na Koh Phangan zijn we naar Koh Tao gereisd, een eiland vlakbij Koh Phangan. Hier hebben we gedoken en dat viel even vies tegen want ik dacht ‘’makkie dat doen we wel’ even ’ nou nee dus want onder water werd ik toch even niet goed van de druk in mijn oren en ogen, het leek alsof mijn ogen eruit gingen ploppen. Leuk geprobeerd maar ik houd het voortaan maar op snorkelen. Koh Tao is een relatief klein eilandje en na twee dagen hadden we het wel weer gezien. Op naar Koh Phi Phi, daar was ik wel even benieuwd naar.
Koh Phi Phi vond ik een mooi en gemoedelijk eilandje, ik vond de Maya Beach, de Monki beach en de Bamboo island erg mooi. Net of je op de Malediven bent belandt op Bamboo island. De Maya Beach is het mooie strand waar ‘’The Beach’’ van Leonardo Dicaprio is opgenomen en ondanks dat het prachtig was daar waren er te veel ‘selfie makende’ mensen. Dit maakte het wat minder bijzonder, maar liggend in het water en genietend van het hier en nu vond ik het wel een magisch momentje om mee te maken.
Ook hebben we tussen cliffs gezwommen, wel één van de mooiste plekken waar ik ooit heen ben geweest moet ik zeggen. Hierna ging de reis verder naar Khao Sok Nation Park. Dat was ook erg mooi moet ik zeggen. We zijn in een koraalgrot geweest, in de jungle en door bijna heel het National Park gevaren. Als je een keer naar Thailand gaat kan ik je Khao Sok zeker aanraden, ‘’paradise on earth’’ en wat ik vooral bijzonder vond is dat het water een groot meer is.
Ik heb veel meren gezien in Oostenrijk en Frankrijk maar niet zo groot en mooi als dit. Na deze reis weet ik het verschil tussen samen en in je eentje backpacken en als je mij vraagt wat ik nou leuker vind, dan weet ik daar nog steeds geen antwoord op. Alleen reizen maakt wel dat je meer mensen ontmoet en volkomen op jezelf aangewezen bent, alleen reizen is denk ik net iets magischer, de momenten deel je voornamelijk met jezelf en de mensen die je tegenkomt tijdens je reis maar die zie je later toch nooit meer. Samen reizen zorgt net wat meer voor een ‘’safe feeling’’ mocht er iets mis gaan dan heb je altijd de ander nog. Maar met samen reizen heb je ook altijd een maatje met wie je al je ervaringen kunt delen en je kan later terug blikken op de reis.
Ik mis Thailand wel weer en de leuke momenten en herinneringen zoals; de Thaise boot mannetjes die roepen ‘’taxiboat’, betalen met de Baht, de verse kokosnoten en de fruitshakes daar, het geluid van gekko’s overal, het witte zand en de palmbomen, apen hier en daar, de monnik die aan mijn deur stond met 2 kettinkjes voor een donatie aan de tempel, de 7th eleven waar je je boodschappen doet, een lekker verkoelend Chang biertje, mijn vriendin die aan de serveerster heel lieflijk vraagt ‘’miss do you have a astray please’’, de taxi jeeps en minivans waar je van hop naar her wordt gebracht tijdens het reizen en ga zo maar door.
Aan alles komt een eind en de herinneringen slaan we op en dit keer deel ik ze samen met mijn vriendin waarop we later als ‘Benidorm Bastard’ omaatjes nog een kunnen terugblikken op de gedeelde ervaringen in Thailand toen. En aan het einde van de reis wisten we eindelijk hoe je dank je wel kon zeggen in het Thais. Dus bij deze ‘’Kopkoenkha for my second journey in Thailand.’’
Liefs Anita
