Bijna iedereen die ooit gebackpackt heeft in zijn of haar leven weet hoe magisch het reizen is maar kent ook de keerzijde van het thuiskomen. Je wordt overvallen door een after dip en soms zelfs een depressie waardoor niets, behalve reizen meer leuk lijkt. Het is bijna net of je een langdurige xtc pil heb geslikt tijdens het reizen die bij terugkomst uitwerkt, waarna alles nog somberder dan somber lijkt. Welcome to the post travel- depression of coming home blues, het fenomeen heeft zelfs een naam en waarom verbaast mij dat nou toch niets.
Zo ben ik afgelopen dinsdag terug gekomen uit Thailand. Ik heb een maandje gebackpackt, uiteraard teruggekomen met een volle tas met ervaringen maar overrompeld door een leeg gevoel. Je voelt je ontheemd, onbestemd en even lijkt alles geen zin meer te hebben. Mijn huis voelde aan als het huis van een vreemde, mijn katten leken wel dikke rolmopsen, vergeleken met de katten in Thailand, ik kreeg nog net niet de angst dat ze me op gingen eten. Maar bovenal trekt het ontheemde gevoel een sluier over je ooit zo levenslustige stemming, en ja daar moet je even mee dealen.
Het goede nieuws is dat het vanzelf verdwijnt mits je probeert de lichtpuntjes te zien, die af en toe voor bij razen in de grauwe sluier van de after dip of post travel depression.
Ik merk dat mijn after dip beetje bij beetje wegtrekt, maar ik geef toe dat ik het in Nederland getroffen heb met het weer. Het is 25 graden dus we gaan lekker naar het strand, afspreken met vrienden, verjaardag hier en daar, schrijven aan mijn blog, het zien van grazende schapen bij ons op de dijk, korting op mijn make up, haarverf en conditioner in de winkel (count your blessings).
Als je alle kleine en grote dingen optelt kom je op heel wat uit en als je daar oprecht dankbaar voor bent trek je nog meer van het goede aan. Hoe moeilijk het ook is tijdens zo’n ellendige dip, het werkt. En ik denk dat het belangrijk is om een goede balans te vinden in het nemen van rust en alle indrukken van je reis rustig te verwerken en afleiding zoeken. Veel mensen belanden in een zwart gat na het reizen, want veel mensen hebben geen werk, het geld is op of weten simpelweg niet hoe verder. Klinkt heel bekend maar als je het even allemaal niet weet, neem gas terug, sta stil bij deze vraag en duik naar binnen, niet te diep want denk aan balans, maar sta stil en vraag je af wat je nog enigszins gelukkig kan maken in de duistere dal waar je in zit.
Waar gaat je bloed sneller van stromen? Er is altijd iets en al moet je nog zo diep graven om dat laatste restje hoop te vinden, dan koop je een schep en ga je lekker diep graven.
Wat ik vooral merk is dat het belangrijk is om niet teveel in je hoofd te zitten en vooral heel mindful te zijn. Probeer tijdens zo’n dip je gedachtes te observeren, want gedachtes kun je omzetten in productieve gedachtes, waar je nog iets mee aangezien ze door de wet van de aantrekkingskracht datgene aantrekken waar je aan denkt. Think smart dus. Met gevoelens is het weer anders want die zijn er om te doorvoelen en achter elk gevoel schuilt een wijsheid en boodschap. Een gevoel komt je iets vertellen en vraagt om een ontlading. Ineens schiet mij een slogan van Nike te binnen, ‘’Just do it’’ en ik vind dit een hele wijze zin voor backpackers die depri thuiskomen.
Vaak maak je tijdens het reizen allerlei plannen die je wilt waarmaken, als je weer thuis bent maar door je sombere stemming lijkt het er allemaal niet meer toe te doen. Toch moet of mag je jezelf er toe dwingen om te doen wat je zou doen, zie het als een belofte naar jezelf, zeker waar het je passies betreft. ‘Just do it’. Je voelt je beter en sterker en je levenslust komt vanzelf weer terug.
Wat je ook van plan was te doen, probeer de belofte aan je zelf waar te maken. Tijdens het reizen lijkt alles go with the flow te gaan en waarom zou je deze staat van zijn niet mee kunnen nemen in je nietig bestaantje thuis? Het is niet hetzelfde maar uiteindelijk blijf je altijd met je zelf over, dus kan je er maar beter iets van maken waar je ook bent. Aan alles komt een eind zo ook je travel dip. Been there done that en ik ben er nog steeds niet helemaal van verlost, maar ik probeer het desondanks over me heen te laten komen, net als het zachte briesje vandaag op het strand in Hoek van Holland. (ik mag toch niet klagen eigenlijk)
Ik heb een geweldige tijd gehad in Thailand maar daar ga ik het volgende week over hebben. Eerst geef ik me nog even over aan de diepere boodschap van de afterdip, en wat deze mij voor wijsheden komt vertellen die ik misschien nog niet wist.
Tot volgende week, liefs Anita
