Ik zie het veel gebeuren collectief gezien en nog niet zo lang geleden ook in mezelf, vooral in mezelf. Het ontkennen en wegduwen van de minder leuke of zeg maar gerust vervelende emoties en gevoelens. Velen laten zich verleiden door de quick fix. Wees maar vooral love and light, even een pleistertje op de wond en we voelen alleen nog maar peace met als eindresultaat een tijdelijke placebo- verlichting. Nou, als dat zo makkelijk werkte, had ik nu dit artikel niet geschreven want ook ik heb me hier schuldig aan gemaakt. Vorig jaar was ik er van overtuigd dat ik zowat in een soort opgestegen meester was veranderd, alleen nog een witte cape en mijn naam veranderen in Saint Anita Germain en ik was klaar voor gebruik. Helaas pindakaas, zo werkt het niet, blijkt. Er blijkt nog een hoop te helen en al zijn er een paar lagen van de ui gepeld, there is more to come, bummer, maar ach. Iedereen die zich spiritueel aan het ontwikkelen is, zal geconfronteerd worden met het vinden van een zekere balans tussen het innerlijk weten en nederigheid voor nieuwe inzichten en informatie.
Wie zich verliest in het spirituele ego en denkt het allemaal wel te weten komt thuis van een koude kermis. Dat wat we ‘het leven’ noemen is één vloeiende golfbeweging die onophoudelijk is. Vaak als je denkt het allemaal te weten of gehad te hebben dient het volgende zich al weer aan. Wat ik zie in de love and light beweging is dat er een soort taboe rust op de minder leuke gevoelens of zeg maar gerust klote gevoelens. Stel je voor zeg, je wordt even boos, verdrietig of geïrriteerd nou dan ben je niet verlicht hoor. Ik denk dat je absoluut verlichting kunt verkrijgen door een hoop zelfonderzoek en het helen van diepe lagen van het ego, beperkende gedragsstructuren, tekort aan zelfliefde, mindcontrol, trauma’s en geloofsovertuigingen etc. Maar dat gebeurt alleen met een diepe confrontatie met de duisternis binnenin jezelf en dat vergt moed en tijd. Door het transmuteren van energetische rommel kan er een hoop geharmoniseerd worden waardoor je op een bepaalde manier uitstijgt boven bepaalde gevoelens maar niet door het te ontkennen, juist door het er te laten zijn. En laat dat nou net mijn punt zijn waar ik op doel en waar ik anderen en mezelf op heb betrapt.
Er zijn gewoon van die dagen dat je het liefst jankend in een hoekje zit of dat je van ellende een huurmoordenaar zou willen bellen om jezelf even af te laten schieten, zo verschrikkelijk voel je je. Die huurmoordenaar bellen raad ik even af maar de gevoelens er achter bezitten een interessante boodschap. Gevoelens zijn er om gevoeld te worden in plaats van weggedrukt in een zolderkamertje waar allemaal andere gevoelens opgestapeld liggen te etteren. En jij maar denken dat je verlicht bent. Duisternis en licht zullen samen moeten werken zonder het ene te aanbidden en het andere te verloochenen. En dan komen we weer op dat mooie woord: balans, dat blijft toch wel het sleuteltje der sleutels. Vorig jaar ging ik voor de quick fix en voelde ik me bijna bezwaard en totaal niet verlicht als ik me een dagje niet goed voelde maar uiteindelijk komen die gevoelentjes gewoon weer uit het zolderkamertje gelopen tot ze een keertje gevoeld en doorleefd werden. In mijn optiek is het essentieel om gevoelens er volledig te laten zijn zonder te oordelen want die gevoelens komen je iets vertellen. In tijd, stille ruimte en door dicht bij jezelf te blijven hoor je de boodschappen en eenmaal doorvoeld kun je ze loslaten en transmuteren in licht. Love and light is zo slecht nog niet, integendeel zolang de duisternis maar niet verloochend en weg geduwd wordt. Dus mijn boodschap is: voel die shit gewoon anders kun je heel die verlichting sowieso op je buik schrijven. Het leven kan hard en koud aanvoelen maar in de duisternis schuilen de meeste uitdagingen om je ware potentieel te ontdekken.
Mee gaan met de flow zonder je er in te laten verdrinken want ook dat is niet nodig. Laat je lekker gaan en onthoud: je kunt de rivier niet duwen. Gevoelens komen en gaan en na de regen komt zonneschijn maar andersom ook, vergeet dat niet, omarm je gevoelens door gewoon met jezelf te zitten zonder er voor weg te lopen of een afleiding te zoeken. Soms is het een heftige confrontatie met jezelf maar uiteindelijk ontstaat er helderheid van geest en om echte liefde en licht te leren kennen zul je eerst je schaduwkanten moeten leren kennen.
Til er niet te hard aan want gevoelens veranderen steeds weer en gaan weer over in iets nieuws net als de seizoenen die elkaar afwisselen. Neem gewoon je tijd en laat je niet verleiden door de tijdelijke verlossing van een spiritueel aspirientje. Mijn tip: Wees geen robot en voel het gevoel gewoon. Die robot zou maar wat jaloers op je zijn.
Liefs Anita
