Onlangs heb ik een belangrijke beslissing moeten nemen vanuit hart en ziel. Groots leven vanuit volledige passie lijkt namelijk nog de enige optie die ik heb. Na bijna heel mijn leven aanpassen aan het normale bestaan zoals de maatschappij schetst hoe men hoort te leven, lijkt er niets meer voor mij in te zitten. Alles vanuit het oude lijkt weg te vallen en als een kale boom zonder bladeren blijf ik achter.
Nu nog de wortels er voorzichtig uit trekken en ik ben klaar om uit te vliegen. Ik respecteer en benijd de normale mens. De arbeider, de kassa juffrouw van de Albert Heijn, de banketbakker, de verkoper van de Tuinen en dan ook nog eens getrouwd zijn en kids groot brengen in een leuk rijtjeshuis (dat heb ik dan weer wel). Fantastisch vind ik het en lange tijd heb ik ook zo willen zijn. Ik heb van alles geprobeerd om toch in het beeld te passen dat wenselijk en als normaal beschouwd wordt in deze samenleving. Verschillende opleidingen, banen, relaties, hobby’s heb ik geprobeerd maar het mocht niet baten. Hoe groot of klein de investering ook was. En na de zoveelste wanhopige poging heb ik het diepe besef mogen omarmen dat ik hele andere plannen heb hier op aarde.
Ik ben niet beter, specialer, begaafder of wat dan ook dan anderen. Maar ik ben gewoon anders. Ik help de aarde een handje met een wereldwijde vernieuwing of herziening zoals je het kunt noemen. Ik ben zo iemand die toe is aan een grote vernieuwing op aarde waar we een hart tot- hart mentaliteit hebben in plaats van het service to self/ red jezelf en de rest mag stikken mentaliteit. Ik heb een wereld gezien in mijn belevingen waar we als mensen, dieren en alles wat leeft in vreugde, liefde, kracht, vrijheid, gelijkwaardigheid en harmonie kunnen leven. Wees wat je wilt aantrekken hoor je weleens als quote voorbij komen. Nou dat is goed, dan werk ik wel mee aan het realiseren van een wereld zoals het zou moeten zijn, beginnende bij mezelf. Ik pas helaas niet meer in het oude model waarin we werken voor een baas tot ons 67e en daarna met pensioen gaan. Een slavenwereld waar we geld moeten betalen voor voeding en huisvesting en dat voor een klein groepje satanisten die een uit de hand gelopen Monopoly spelletje spelen over de rug van de hele mensheid. Sorry, maar hier pas ik voor.
Mijn ziel is overigens als een vlinder die niet te vangen is en heeft de immense behoefte om uit te vliegen waar en wanneer dan ook. Nu lijkt er geen andere keuze meer in te zitten dan voor het grootse leven te gaan en mijn hart volledig te volgen. Als ik in het oude model moet blijven word ik letterlijk ziek en depressief en velen met mij. Lange tijd heb ik in een sociaal isolement geleefd waarin ik door een intens proces ging van ontwaken. Dit was nodig om oude stukken en thema’s te doorleven en los te laten en de tijd en rust te nemen die ik erg had nodig had. Sommige mensen kunnen erg goed alleen zijn, daar ben ik geen uitzondering in. Het enige punt is dat je moet waken dat je je niet gaat afsluiten voor nieuwe situaties en mensen.
Dit was mij niet vreemd. Maar nu mag de vogel uit de kooi. De meeste mensen en situaties om mij heen vind ik over het algemeen erg so- so, iedereen leeft zijn leventje zoals het zou horen en moeten. Kinderen, baantje, de Facebook Image bijhouden, uitkijken naar het weekend of vakantie en sterven na je pensioen. Velen zitten in een comfortzone net als ik overigens (tot op heden) juist ik, maar ik besef nu echt dat het tijd is om hier uit te komen. Dit zodat ik hier niet als een oud en eenzaam omaatje hoef te sterven met de niet benutte potentie en verloren kansen. En daarnaast ook nog eens word opgegeten door mijn katten. De veilig vertrouwde gebaande paden geven mij geen voeding en uitdaging meer. Mijn ziel krimpt in deze oude situatie als een uitgedroogd gerimpeld rozijntje. De muren komen op je af, alsof je in een gevangenis zit in Peru met 20 gevangenen in één cel. Het besef is er dat ik nu mag gaan staan voor datgene waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Het so- so leventje in het vertrouwde oude niemandsland houdt op te bestaan.
En ik kan nog zoveel pogingen doen om er in te willen blijven hangen maar de lessen zullen dan steeds minder prettig worden. Elke vorm van verzet en weerstand levert dan ook niets meer op in het oude.
Ik moet er wel even bij zeggen dat dit niets te maken heeft met ondankbaarheid naar het leven. Daarentegen ervaar ik een diepe waardering en dankbaarheid voor alles wat ik heb tot in de kleinste details. Wie het kleine niet eert is het grote niet weerd, zeggen ze weleens. Het feit dat je bevoorrecht bent met een dak boven je hoofd hebt, huisdieren, ouders, vrienden, voeding, een fiets, een telefoon, internet tot je beschikking, verwarming, een tuin noem maar op zie ik als een groot geluk. De basis en de kleine dingen in het leven is waar het uiteindelijk om draait als je het mij vraagt. Alleen kun je dit ook op een andere manier invullen buiten de gebaande paden.
Ik heb besloten dat ik Nederland uit ga en dan het liefst voorgoed. Eerst zijn een paar rondreizen nodig om los te koppelen van het kleine bestaantje hier en de comfortzone. Daarnaast is het echt een weldaad voor body mind and spirit, iets waar veel backpackers over kunnen meepraten. En van schrijven, schilderen en energiehealings mijn brood verdienen is het plan al weet ik nog niet precies hoe ik dit vorm moet geven. Gewoon maar doen en ergens beginnen denk ik dan maar. Meedeinen op de flow en moeitelozer leven in plaats van zo krampachtig alles proberen uit te stippelen en analyseren zonder dat er iets van terrecht komt, is het plan.
Voor iedereen die tips, ideeën of feedback voor mij heeft voor opzetten van een bedrijfje waar creativiteit (schrijven, schilderen) en/ of energetische behandelingen centraal staan is van harte welkom. Soms kun je niet alles alleen doen en is het belangrijk om hulp te vragen, vandaar mijn verzoek. De oude aanpak van alles alleen willen doen werkt niet meer voor mij en heeft overigens ook nooit gewerkt. Ook dat laten we dan maar weer los. Ik bedankt mijn oude so- so leven en alles wat er bij hoorde voor het veilige vertrouwde bestaan, waar niets mis mee is mits je er gelukkig van wordt.
Voor mij is de tijd gekomen om het roer radicaal om te gooien. Van rozijntje naar tropische vrucht die voeding geeft en alles uit het leven gaat halen vanaf nu is het plan. Ook al heb ik geen idee hoe dit er precies uit gaan zien maar misschien is dat wel de hele uitdaging. Ik geef me maar over aan de transformatie naar tropische vrucht.
Wordt vervolgd!
Liefs Anita
