Vorig jaar heb ik de stap gezet om in mijn eentje te backpacken. Ik kreeg ineens de ingeving om te gaan backpacken in Thailand maar niemand kon mee en toen dacht ik ‘’goh waarom ga ik niet gewoon alleen’’. En dat deed ik, totaal onvoorbereid en onuitgeslapen ging ik als een kip zonder kop naar Thailand. De dag voor dat ik vertrok kreeg ik te horen dat mijn contract niet verlengd werd bij het casino waar ik werkte, dus ik was ineens werkloos. Ik was daarnaast ook nog eens jarig en ik had om 06.00 uur in de ochtend na een feestje een date met een speciaal iemand. Die maandagochtend ging ik dus naar Schiphol na een nachtje doorgehaald te hebben. Ik had per ongeluk mijn winterjas aangehouden terwijl ik die mee zou geven aan mijn ouders, dus het ging al lekker. Maar pas toen ik in het vliegtuig zat besefte ik hoe totaal onvoorbereid ik was. Ik wist niet eens hoeveel 10, 100 of 1000 Baht omgerekend in euro’s was.
Ik had geen planning gemaakt van waar ik zo al heen wilde. Bangkok was vrij logisch want daar landde ik en Chiang Mai, Koh Phangan en Koh Phi Phi daar had ik wel iets over gehoord dan. Gelukkig zat er een aardige meid naast me in het vliegtuig die in Thailand gewoond had en die legde me het een en ander uit, waardoor ik even gerustgesteld werd. Toen ik aan kwam ik Bangkok was ik echt zo gaar als ik weet niet wat en toen kwam ik er ook nog eens achter dat ik mijn pinpas niet op ’wereldwijd’ had ingesteld zodat ik buiten Europa geen geld kon opnemen. Dus enfin, ik stond daar met mijn dikke winterjas aan, backpacktas die scheef zat en pinpas die het niet deed. ‘Wat een muts ben ik toch ook weer’ dacht ik, maar gelukkig had ik de creditcard van mijn vader bij me die ik mocht lenen voor noodgevallen, dus dat was mijn redding. Toen ben ik met een taxi naar mijn hotel gegaan, uiteraard ben ik opgelicht want de taxi chauffeur deed een gordijntje over de meter zodat ik de teller niet kon zien, hoe dom kan je zijn zou je denken. Maar ik was zo moe dat het me niets kon schelen want het enige waar ik aan dacht was het hotel en een donzig bed waar ik in wilde liggen.
Eenmaal aangekomen in dat hotel, dat overigens behoorlijk pauper was voor het bedrag wat ik moest betalen, besefte ik dat het licht en de elektriciteit het niet deden. Maar ik was zo moe dat ik me bijna psychisch gestoord voelde. Ik vroeg me af waar ik aan begonnen was en had spijt van heel het gebeuren. Ik nam een duik op dat bed rondom 20.00 uur en de volgende ochtend werd ik fris en fruitig wakker, alles leek ineens weer zonnig en helder.
Ik nam een ontbijtje in dat gare hotel, en ontmoette gelijk een Amerikaanse man die me gerust stelde dat Bangkok niet zo heftig en overweldigend is als het lijkt en hij wilde me wel even op sleeptouw nemen. Dus wij naar Khao San Road en toen ik eenmaal mijn eerste kokosnoot aan het opslurpen was toen kreeg ik het vrije- backpackersgevoel. Ik zag er ook uit als een backpacker met van die vlechtjes in mijn haar in hippie- achtige stijl, maar ja dat ben ik toch al van nature.
Ik besloot mee te gaan met de flow van het goede leven als backpacker in Thailand. En dat lukte aardig, ik ben hierna met een Nederlandse meid naar Ayutthaya gereisd en van daar naar Chiang Mai. Toen is zij naar Cambodja gegaan en ik terug naar Bangkok en van daar ben ik naar naar Koh Samui, Koh Phangang en Koh Tao. Ik heb mensen ontmoet uit Amerika, Duitsland. Spanje, Australië, Italië, Nieuw Zeeland, Ierland, Boedapest, Zweden, Israel, Tokyo, Engeland, Portugal en Frankrijk en deze mensen hebben hun unieke blauwdruk achter gelaten. Super leuke ontmoetingen met individuen met allemaal hun eigen unieke verhaal. Leuk hoe het universum mensen en plaatsen op je pad brengt die je iets bij brengen. Wat je leert als je in je uppie aan het reizen bent is ‘’loslaten, in je kracht staan, leven in het hier, reflecteren en weer loslaten.’’ Want zo leer je iemand kennen waar je mee optrekt en ineens gaat die gene naar Laos terwijl jij naar het zuiden van Thailand gaat en dan weet je dat je die persoon nooit meer terug ziet. Ik denk dat veel mensen die in hun eentje backpacken dit herkennen.
Ook zijn er sommige plaatsen waar je zo snel mogelijk weer weg wilt en plaatsen die je ziel raken en waar je niet weg wilt alsof er vliegentape onder je voeten geplakt zit. Dit ervoer ik in Koh Phangan, het beruchte Full Moon eiland. Ik moest gewoon huilen toen ik weer weg ging en dat terwijl ik de Full Moon party niet eens heb meegemaakt, kun je nagaan.
Maar of je nou helemaal voorbereid met een stapel lonely planets, een taalcursus, een uitgestippelde route en met weet ik veel wat allemaal gadgets op reis gaat of je gaat op reis zoals ik helemaal roekeloos in de ‘’Kees Flodder- style’’. Uiteindelijk leer je door het gewoon te doen en het te ondergaan wie je bent en hoe de flow van het reizen je in leuke situaties en op mooie plekken brengt.
Soms lijken de beste ideeën ineens een andere afslag te hebben die er voor zorgen dat het leven een mysterie blijft zelfs als je alles zo goed mogelijk gepland en gestructureerd heb. Of je gaat gewoon zoals ik, als een ongeleid projectiel, uiteindelijk kom je er toch wel, zelfs in mijn geval, verrassend genoeg. Een verrassingsafslag maakt het leven een onverwachts avontuur. ♪ Surprise surprise, pak je rugtas en ga op reissss ♪ En dat is wat ik heb ervaren met backpacken. De juiste mensen, plaatsen en omstandigheden kwamen steeds op het perfecte moment dat ik niet had kunnen bedenken. Alles en iedereen komt en gaat tijdens het backpacken en dat mag je weer loslaten maar de herinneringen sla je op en neem je mee in je rugtas.
Van een neurotische verstrooide professor in een winterjas op Schiphol maar eenmaal in Thailand en weer terug naar huis zo rustig en zen en alles onder controle maar tegelijk losjes en in de flow. Iedereen die zich zelf wil tegenkomen raad ik het avontuur aan van in je uppie backpacken en als zelfs ik er heelhuids vanaf kom dan lukt het jou al helemaal. Binnenkort ga ik weer naar Thailand maar dit keer niet alleen. Dit keer ga ik wel het Full Moon feest aanschouwen en Cambodja pakken we er ook bij. Uiteraard houd ik jullie op de hoogte van de spannende ins & outs!
Liefs Anita
