Ik las net een artikel over het geromantiseerde ideaal over tweelingzielen die heerst in de spirituele scene. De schrijfster sprak over de belangrijke les van onthechting waar het eigenlijk om draait. De juiste leraren verschijnen de laatste tijd op het juiste moment, merk ik de laatste tijd. En ook in dit geval is dat geen uitzondering. Dus bedankt voor je verhaal en wijsheid. Dit is precies de informatie die ik nu nodig heb, want laat ik nu net zijn aangekomen op het punt van onthechting. Ook ik heb me laten beetnemen door het creëren van een droomideaal van mij en mijn tweelingziel. Ik zag het helemaal voor me, de ideale relatie, een heilige Union, in de toekomst dan wel, maar nee, hij en ik samen op een illusionaire wolk , blijkt nu. Ik heb na anderhalf jaar eindelijk mijn hart uitgestort naar hem toe en dit kostte me enorm veel moeite, het was net of ik een speech moest houden voor het Koningshuis. Maar wat een release moet ik zeggen.
Alleen blijkt hij de zaken anders te zien dan ik en merk ik een toch wel enorm verschil in bewustzijn en toekomstbeeld. Eyeopener alom. Nu ben ik tot het besef gekomen dat het inderdaad zoals de auteur van het artikel ‘’ DE TWEELINGZIEL, we moeten van het label af’’ schrijft, onthechting is waar het werkelijk om gaat in het hele tweelingziel proces. Ik kan er niet meer omheen. Het is even een harde binnenkomer met al dat romantiseren wat ik gedaan heb,wat uiteindelijk tot niets geleid heeft behalve dat je ontglipt uit het hier en nu en in een toekomst ideaalbeeld leeft, dat misschien wel nooit uitkomt.
Dit is inderdaad de valkuil waar (vooral) veel vrouwen nog in lopen. Als je niet oppast verblijf je in een wachtmodus waarbij je wacht en hoopt tot je samen klaar bent voor de Union en mogelijk een hemelse relatie, die gebaseerd is op onvoorwaardelijke liefde, tot stand brengt. Het klinkt prachtig al die spirituele mambo jambo maar in de werkelijkheid heb je het realiteitsbesef van een glimworm, die droomt van een samenzijn met zijn wederhelft glimworm maar in werkelijkheid wordt opgepeuzeld door een merel.
Wel even een binnenkomer dit want zolang je je niet kunt onthechten en vast blijft houden aan een ideaal kun je echte vrijheid en heel die Union op je buik schrijven. Denk ik zo en besef ik nu. Na het openhartige gesprek met mijn wederhelft glimworm, (ik wil namelijk ook van het label: tweelingzielen af), ben ik wel even met beide benen op de grond gezet. Nu is het zaak om te berusten in het idee dat ik totaal geen idee heb van hoe dit gaat uitpakken.
Al die romantische beelden van een fysieke relatie mag ik in de prullenbak gooien want door er aan vast te blijven houden, blijf ik vast zitten in een bodemloze put. Maar gelukkig is er licht aan het einde van de tunnel, maar dat zie ik alleen als ik durf te erkennen dat ik dit zelf bedachte ideaal in mijn hoofd los ga laten. Ondanks de intens diepe connectie die ik voel met mijn tweelingziel ( ik kan het woord bijna niet meer horen) en de energetische verbondenheid, is het nu aan mij om te onthechten aan hem. Hoe doe ik dit? Al sla je me dood, ik begin wel ergens zolang het maar NU is. En niet later of in het verleden want daar zijn we niet.
Het is een enorm pittig proces en je komt je jezelf enorm tegen maar de keerzijde is dat je meesterschap over jezelf verkrijgt en dat is eigenlijk waar het om draait. Mits je je maar vrij weet te maken van dogma’s in de spirituele branche. Het tweelingziel fenomeen neemt rare vormen aan en lijkt bijna een religie te worden. De kunst is om je niet te verliezen in het geromantiseerde aspect wat vrouwen veelal doen. Been there done that, ik voel me toch wel een oenemeloen aangezien ik niet anders gedaan heb.
Echte vrijheid gaat hand in hand met onthechting en dus is het tijd om weer even te landen met beide beentjes op de grond en mezelf flink onder de loep te nemen. Ik gum de tekening van mij en mijn tweelingziel uit zodat er een blanco a4’tje voor in de plaats komt. Van een denkbeeldig romannetje naar Tubala Rasa in het Nu is de volgende stap die ik neem, wil ik verder komen op mijn reis. Ik zet mijn roze bril af en laat de tweelingziel dogma’s achter me. Hoe dat eruit gaat zien weet ik niet en daar leg ik me bij neer. Het is wat het is en het is oké.
Liefs
~ Anita ~
