Momenteel heb ik een breaking point bereikt waarop ik kan zeggen dat ik helemaal uitgeschakeld ben in de buitenwereld. Ik ben lichamelijk en emotioneel nog nooit zo uitgeput als nu. Ik herken mezelf niet meer en ik ben mezelf ook niet langer meer want die is aan het afsterven. Nodig ook want die zit overvol met bakken emoties en trauma wat zich lang geleden heeft vastgezet in het lichaam. Mijn lichaam is er klaar mee, mijn ziel is er klaar mee en mijn wezen zegt het is afgelopen.
Nog nooit eerder ik heb dit meegemaakt zelfs eerdere burn- outs kwamen niet eens in de buurt bij wat ik nu ervaar. Er zijn nog maar 2 mogelijkheden en nothing in between. Of ik verander 180 graden in een nieuw persoon mijn volledige authentieke diepere zelf dat zich niet langer meer verstopt, een complete renovatie en herziening van het zelf. Of ik ga dood, de fysieke overgang naar mijn thuiswereld, niet hier.
Er is geen middenweg meer of onderhandeling want mijn ziel is er klaar mee en mijn lichaam des te meer. Ik ben nu een full time rups in een pop, de vraag is alleen of ik ontpop. Ik draag een last mee van zoveel trauma en verdriet wat nu in zo’n stormvloed op dagelijkse basis eruit komt dat ik helemaal lamgeslagen ben. Enerzijds goed want de shit moet eruit voor ik verder kan naar een nieuwe fase maar het is zo heftig en drastisch en zwaar voor het fysieke lichaam dat ik mij afvraag of ik het wel ga redden dus het wordt spannend. Als het aan mij ligt wel want ik ben benieuwd of er na deze jarenlange lijdensweg eindelijk eens iets leuks in het verschiet ligt. Ik weet dat er krachten en mensen zijn mij liever onder de grond willen hebben dus ook dat is een strijd. Als het toch een fysieke overgang wordt dan zal het of een natuurlijke dood worden of moord maar zelfmoord daar pas ik voor dus dat zal ik bij deze maar alvast vermelden, just in case.
Dan nu even naar het meest leuke scenario: het hoera ik blijf leven en mijn leven is 180 graden omgekeerd in de positieve zin. Eindelijk na die lange strijd! Ja, wat gaan we dan doen? geen idee maar ik kijk zo erg uit naar het ervaren van rust in mijn lichaam en ontspanning want ontspannen kan ik al lang niet meer tenzij ik slaap of langere tijd een film kijk of in de zon zit op sommige momentjes. Ik ervaar chronische stress en probeer me echt bij alle machte een toestand in te beelden waarin ik mij goed en comfortabel voel, zoals ik mij jaren geleden kon voelen. Wat lijkt mij dat fijn, dat je niet aan het juichen bent voor die ene dag in de week dat je je redelijk voelt ten op zichte van 6 helse dagen waarin je je verschrikkelijk voelt. Nee, je goed en licht voelen, innerlijke harmonie en dat harmonie het vertrekpunt en de aanvliegroute is van alles wat je doet. Dat ik een reis boek naar een verre bestemming en dat gewoon doe en met mijn reet in het witte zand ga liggen in Mexico met een margarita in mijn hand en een foute sombrero hoed op mijn hoofd bijvoorbeeld. Ingesmeerd worden door een mogelijke partner die ik dan heb want ja na 10 jaar single op 1 jaar na weet je ook niet meer hoe dat is.
Fietsen door de stad even naar de Gimsel of de Ekoplaza en even langs het stadspark en een drankje doen met een vriendin. Hoe simpel dit mag klinken maar dit is voor mij al lang niet meer vanzelfsprekend en zeldzaam vanwege de vermoeidheid en overprikkeling.
Nieuwe mensen ontmoeten en long lasting connecties opbouwen, hoe is dat ook al weer? Vrijwilligerswerk doen en een eigen kleine business opbouwen: iets wat ik zo graag wilde.
Maar bovenal: fris wakker worden en met de dag willen beginnen in een uitgerust lichaam zonder pijn, ongemak en een rollercoaster aan onverwerkte emoties die dagelijks omhoog komen.
Hoe is het om weer te genieten van het leven en deze klote ellende achter mij te laten voorgoed?
Ik ga nu voor de grootste shift ooit en dat betekend een complete omwenteling van blijvende aard waarbij ik en mijn omgeving mij niet meer zullen herkennen. Of een andere wereld betreden.. I am curious.
En ik zeg eerlijk: ik ben ook bang want ik voel zo’n grote verandering voor de deur staan, op persoonlijk en wereldschaal. Ik heb dit nog nooit zo intens beleefd als nu. Voorheen waren er voor mij altijd nog wel shortcuts en zijroutes om even van het pad af te kunnen gaan omdat het te intens dreigde te worden. Maar nu ben ik zo teruggefloten en is er geen andere keuze meer dan er dwars door heen te gaan en te zien waar je zult belanden.
Dan hebben we natuurlijk de zonnevlammen, Schuman Resonantie, de snelle ontwikkeling van artificial intelligence, oorlog en met name een oorlog om bewustzijn maar ook hoge frequenties die alsmaar toenemen op aarde. Ik zie een shift en een split voor me. Het zou zomaar een holografische aarde split kunnen zijn waarbij er 2 holografische werkelijkheden van de aarde naast elkaar heen gaan lopen die beiden een steeds vastere fysieke vorm zullen krijgen. Ik heb er al eerder over geschreven en ook al zou het voor de nuchtere mens ridiculous klinken, ik heb al zoveel gezien en meegemaakt, alles is mogelijk. Zeker als je weet dat deze matrix een gesimuleerde werkelijkheid is waarbij de oorspronkelijke vermogens zijn uitgeschakeld.
Het wordt heel spannend de komende jaren wat er allemaal gaat gebeuren in de wereld. En of ik daar nog een onderdeel van uit ga maken ook dat gaan we zien maar als dat zo is dan zit ik nu in de grootste metamorfose ooit.
Ik weet dat er een grote groep gevoelige bewuste mensen het zwaar hebben momenteel ieder op zijn of haar eigen manier. Ik hoop dan ook uit de grond van mijn hart dat we het gaan redden en samen een nieuwe wereld gaan opbouwen. De clean- up fase is nog in volle gang maar ik kan niet wachten tot het voorbij is en de rust is wedergekeerd.
Tot die tijd zit ik als een holbewoner is ruststand en zal ik als een poema toeslaan wanneer het mijn tijd is om te floreren als de energie is teruggekeerd. Deze periode echter zal ik nooit vergeten; deze spirituele, lichamelijke en psychische battles hebben we dan blijkbaar meester gemaakt en met dat gegeven zul je dus je ware oerkracht achter je kracht vinden en dat neemt niemand je dan meer af.
Ik zeg vaarwel tegen mijn oude persona, alters, de traumavelden, emoties, entiteiten, demonen, mindcontrol, parasieten, dark portals en alles wat mij niet meer dient om plaats te maken voor een grotere macht in mij. De herziening is aan en we gaan het meemaken dood of levend, we gaan het meemaken want deze verandering is onvermijdelijk en zal gebeuren.
Lees jij dit per toeval en zit jij ook in deze shift dan wens ik jou veel hartskracht, rust en sterkte toe in deze uitdagende tijd. Tot in het nieuwe hoofdstuk waarin we de zwarte bladzijdes voorgoed zullen omslaan!
Liefs,
Anita Sulis
