Dit is een onderwerp waar ik nog niet zo veel over geschreven heb. Empatisch zijn: wat is dat? Ik zou zeggen: voel vooral voor je zelf of kijQk even op Wikipedia. Ik ga namelijk iets delen vanuit mijn ervaring zodat ik deze zo goed mogelijk kan overbrengen. Dus zonder percepties of meningen van anderen er in vermengd.
Ik ga al mijn hele leven door enorm diepe emoties waar ik nooit raad mee wist, mijn ouders en omgeving wisten dat ook niet. Geregeld had ik woede uitbarstingen alsof ik een snelkookpan was van verdriet, woede maar ook intense blijdschap. Vanuit een psychiatrische point of view/ standpunt zou je kunnen zeggen:, ja daar hebben we er weer één: persoonlijkheidstoornis borderline of nee: doe toch maar PTSS (Post Traumatische Stress stoornis), even de protocollen en vragenlijsten doornemen, stempeltje erop, pilletje er in en we praten er niet meer over. Ja, met de psycholoog over je zogenaamde ‘’ziektebeeld’’. Want je bent natuurlijk al snel ziek, beperkt of loco als je een beetje afwijkt van de maatschappelijke norm. Ik ben geen tegenstander maar al helemaal geen voorstander van de psychiatrie. Hoe ik het zie is dat de psyche en persoonlijkheid worden onderzocht terwijl de rest van het lichaam en daar bedoel ik ook de onzichtbare lichamen zoals het emotionele en het etherische lichamen worden buitengesloten en daarbij de ziel dus ook. Dus eigenlijk wordt je als holistisch geheel gefragmenteerd,1 of 2 delen worden gebruikt dus de psyche (het onderbewustzijn) en de persoonlijkheid en de rest wordt totaal vergeten en afsneden.
Maar, weer even terug naar empatisch zijn. Er wordt gezegd dat ongeveer 5% van de mensheid empatisch is. Waar dit percentage vandaan komt, Joost mag het weten, maar gevoelsmatig resoneer ik er wel mee of in iedergeval is het percentage niet heel hoog. En waarom dat zo is, zal ik je uitleggen.
Als empath heb je één sterk emotioneel vermogen. Het is een bewustzijn en een laag waar we allemaal mee verbonden zijn via de hartstreek. Empaths hebben de tijd en ruimte nodig om emoties te kunnen doorvoelen want het zijn er nogal wat. De emoties worden zo verschrikkelijk diep beleefd dat het soms net lijkt of je letterlijk uit elkaar spat of dat je hart het ieder moment gaat begeven. Het is net of je op die momenten verbonden bent met een andere wereld, wat ook zo is, maar daar later over meer.
Als empath neem je ook heel makkelijk emoties en stemmingen over van anderen. Je bent een emotionele en energtische spons als je niet uitkijkt. Als empath heb je al snel het gevoel alsof je van een andere wereld komt, zo niet begrepen voel je je vaak. De gemiddelde mens ervaart emoties lang niet zo diep, af en toe wordt er een traantje weggepinkt en men verdwijnt in de verstandelijke ratio. Alleen bij een empath werkt dat niet zo. Als een empath iets weg rationliseert, negeert of ontkent gaat hij of zij het voelen ook. De emoties en vooral in de hartstreek MOETEN en mogen dus gevoeld worden. Zonder oordeel of tijdslimitiet. Gebeurt dit niet dan houdt het lichaam de emoties vast en kan het deze omzetten in pijnen in de nek en schouders, kaken, rug, het hart, depressie, enorme onrust, insomnia of zelfs fybromialgie. Dit hoeft niet te gebeuren natuurlijk maar het kan een gevolg zijn van jarenlange niet doorwerkte en gevoelde emoties die zijn opgeslagen in het emotionele lichaam en die het fysieke lichaam hebben bereikt. Een proces van emotionele heling en struggles volgt hierop want het lichaam smeekt er bijna om om deze opgeslagen emoties te mogen opruimen. Het wil er van af, of je het nu leuk vindt of niet. Om de hierboven geschreven klachten te ervaren hoef je natuurlijk niet empatisch te zijn, je kunt dit voor jezelf wel invoelen of dat zo is, ja of nee.
De weg van een empath is niet makkelijk. Het kan verschrikkelijk eenzaam voelen. Als empath kun je je al snel een outcast voelen en veel uitdagingen krijgen op je pad is je dan ook niet vreemd.
De laatste jaren heb ik geleerd en ben ik nog steeds aan het leren om met mijn sterke gevoelens om te gaan. Ik ben door een lange tijd van reflectie heen gegaan die ik heel hard nodig had om aan dit stuk te werken. Ik had hier echt de ruimte voor nodig want ik liep vast op zowel emotioneel, lichamelijk en psychisch gebied. Ik heb al meer dan 10 jaar chronische pijn in mijn nek en schouders.
Dit komt steeds terug als ik voel dat er sterke oude emoties aan de horizon verschijnen. Als ik ze niet voel wordt de pijn ondraaglijk en straalt naar heel mijn lichaam uit. Ik heb nooit geleerd hoe ik hier mee om moest gaan en in mijn familie kreeg ik mee dat emoties niet geuit of gewoon onderdrukt werden. Door deze conditionering heb ik allerlei emotionele blokkades opgedaan doordat ik of helemaal niet of veel te laat emoties kon uitdrukken. Het bleef allemaal vast zitten in mijn lijf tot ik zulke ondraaglijke pijn kreeg in combinatie met een burn out dat ik met alles moest stoppen en de tijd moest vinden om te herstellen en de emoties alsnog op te ruimen.
De valkuil van empatisch zijn is het idee dat je op een dag verlicht bent en helemaal vrij van emoties. Daarom voel ik niet zo veel bij ascensie waarbij je op zou stijgen naar 5D met je trillingsfruequentie. Er zit een kern van waarheid in maar het is geen lineair proces waarbij je op een dag je doel hebt bereikt. Het is een eindeloos proces dat in cirkels gaat net zo lang tot je bij de kern bent en vanuit daar gaat het ook weer verder. Gedachtes als: wanneer houdt het eens op? Hoeveel moet ik nog doorstaan en voelen? Of gedachtes als waarom begrijpt niemand me kunnen de kop op steken en ik kan dit dan ook als geen ander. Want ondanks dat je alles heel intens beleeft, het is echt niet voor mietjes.
Empaths hebben daarnaast ook nog eens heel erg de neiging om de verantwoordelijkheid van anderen op zich te nemen en soms de hele wereld op hun schouders te dragen. Iets wat onmogelijk is en uiteindelijk ten koste van je zelf zal gaan. Dit is een flinke les en uitdaging om persoonlijke grenzen te stellen. Zelfliefde is naast de nodige tijd nemen voor jezelf een must. Als ik dit niet doe voelt het leven als een grote last waarbij alles al snel teveel wordt.
Als empath kun je je gevoeligheid en sterke emoties als een hele erge last en zwakte tegelijk ervaren. Het is dus de kunst en de uitdaging om dit om te zetten in kracht. Want in dit emotionele veld waarmee je verbonden bent schuilt de meest diepe bronkracht die je je maar bedenken kunt. Het is de oerkracht van de bron, de schepper, het universum, sprit, allah, name it, whatever, de kosmos, dat wat is. Wat er dus eigenlijk gebeurt is dat je oerkracht en je universele wijsheid aan het openbaren is via de sterke emoties en hartkracht die je voelt. Dit gevoel waar ik het over heb kan ik niet eens in woorden omschrijven zo machtig is het en diep gaat het, het is ongrijpbaar net als de wind en de energie waar we uit bestaan.
Als je empatisch bent, ben je in staat om via dit emotionele veld met andere mensen, wezens of de plantenwereld te communiceren. Je communiceert niet in de normale taal zoals we die kennen maar met een heel diep gevoel waarbij je boodschappen doorkrijgt in de taal van gevoel. De mind en en de ego- persoonlijkheid kunnen hier niet bij. Je mind zal je van alles wijsmaken zoals dat je niet goed bij je hoofd bent, dat je een zwak persoon bent, een zielige millenial, get over your shit en ga door met je leven. Dit soort gedachtes kunnen opkomen die een blokkade kunnen worden om te blijven voelen waardoor je weer met je aandacht in het hoofd verdwijnt. Als je in je mind en dus in je hoofd vast zit in het denken ben je even afgesneden van je lichaam en je hartskracht. Maar voor een empath werkt dat niet zo goed dus is het belangrijk om mindful te zijn en jezelf te trainen om meer in je lijf en in je gevoel te blijven. Je ego probeert het te bevatten en te begrijpen, iets wat tevergeefs is waardoor er al snel een oordeel of afwijzing ontstaat in jezelf. De valkuil is dus dat je dit o zo belangrijke aspect van jezelf: die oerkracht ontkent, veroordeelt en verloochent. Op deze manier blijf je in een staat van zijn waarbij struggelen, beperkingen, teleurstelling, beperkte overtuigingen, stilstand en pijn de realiteit van de dag zal zijn. In plaats van in creatie, overvloed en voluit leven blijf je op standje overleving en zul je moeten ploeteren en overleven om de dag door te komen en blijft alles bij het oude.
Wat is de geheime sleutel voor een empath? Een hele bos komt te voorschijn in mijn beleving maar de belangrijkste is toch wel acceptatie.
Acceptatie in het feit dat je dit nou eenmaal hebt. Ja je ervaart alles nou eenmaal diep en intens en dat dat helemaal oké is. En nee, niet veel mensen zullen het misschien begrijpen want zij voelen niet wat jij voelt. Je beschikt over een enorm vermogen, eigenlijk kun je het zien als een eer. Acceptatie in het feit dat je door een bijzonder proces gaat waarbij oude lagen worden afgepeld en de diamant steeds meer zichtbaar wordt. Een proces waarbij je zoveel bewuster wordt en de diepe verbinding met het leven en de echte goddelijke oorsprong van het leven mag voelen en uitdragen. Als je dit vermogen echt durft te accepteren zal er een overgave in jezelf plaats vinden waarbij je niet meer hoeft te strijden vanuit beperking en overleving maar in een staat van flow mag zijn. Je zult die mind de baas moeten worden want die zal je nog vaak testen en naar beneden halen zolang je mind nog vrij spel heeft. Meer voelen en minder denken. De acceptatie dus van wie je echt bent zodat je je niet langer hoeft te identificeren met al gedachtespiralen. Gewoon het bewustzijn zijn in het lichaam van de personage die je in dit leven voorstelt. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan en een hele levenskunst als je het mij vraagt. Daarom is het het ook een proces maar als empath krijg je dit alleen als je dit kunt dragen. En als je denkt de hele wereld en de ellende van anderen op je schouders te dragen kun je dit proces en deze mooie reis al helemaal aan. Emoties komen en gaan, bij de empath, zeker als ik voor mezelf spreek, duren ze wat langer maar door het er te laten zijn en jezelf met liefde dit toe te staan zullen ook zij weer oplossen in het grotere geheel tot je inderdaad steeds meer bij de kern komt.
Ik weet als geen ander hoe vermoeiend het kan zijn want voor je gevoel heb je soms ook even de tijd niet om al die gevoelens te ervaren. Daarom is jezelf op zijn tijd terugtrekken soms een vereiste, al moet je er niet te erg in doorslaan zoals ik gedaan heb. Het gevecht tegen het gevoel is vermoeiender dan het ervaren en toelaten van de emoties zelf, voor jezelf. Het er gewoon te laten zijn zonder er op te moeten handelen, jezelf als slachtoffer neerzetten of op andere mensen te projecteren. Dit zijn allemaal no- go’s want de verantwoordelijkheid ligt bij jezelf.
En als je de acceptatie van je emapthisch- zijn kunt vinden en de verantwoordelijkheid neemt om de tijd te nemen die nodig is deze superpower te ontplooien, wordt je leven alleen maar rijker, interessanter en beleef je het ten volle net of je een andere realiteit instapt waar jij de creator bent en waarin alles kan en mag. Voor het ego zijn emoties en diepe gevoelens vaak een bedreiging dus wees je bewust van waaruit je handelt en je je keuzes maakt. Laat je je leiden door je persoonlijke ‘’ik’ je of vanuit dat bewustzijn en de awareness (de waarnemer) die je echt bent. Als empath ben je verschrikkelijk sterk ook al besef je dat zelf nog niet en dat is het laatste wat ik mee wil geven in dit stuk en hopelijk (mocht je dat nog niet gedaan hebben) wordt dit je superkracht en zul je snel dankbaar zijn dat je een empath bent.
–X-
Anita
