Sinds enige tijd ervaar ik een toestand waar duisternis centraal staat en de ene illusie na de andere afbrokkelt uit mijn leven. Alsof alle oude niet werkende aspecten van mezelf als bladeren van mij af vallen. Zoals het nu herfst wordt ervaar ik de herfst in mij als een duistere periode waarin alles lijkt te stagneren, simpelweg omdat het niet meer werkt en afgesloten mag worden. Klaar voor een nieuw hoofdstuk, beter gezegd een nieuw boek waarin je volledig geprogrammeerd wordt naar een nieuw bestaan.

Waar ik eerst op een wolk van eenheidsbewustzijn lag te dobberen en ik altijd leefde naar een hoopvolle,  rijk ingekleurde toekomst lijk ik nu nergens meer warm voor te worden en zie ik alleen maar leugens, illusies, mensen die zichzelf mooie verhalen aanpraten en er in geloven (zoals ik ook altijd deed en waarschijnlijk nog weleens zal doen). Het klinkt als een depressie maar een depressie zie ik persoonlijk als een onbalans in het lichaam.

Het idee van de chemische onbalans in het brein door middel van een serotonine tekort zou nog wel eens een verkoop praatje kunnen zijn van de farmaceutische industrie, aangezien het nooit is aangetoond dat dit ook werkelijk zo is. Wel denk ik dat voeding, zonlicht, genoeg beweging en stress van invloed zijn. Zo kun je vitamine D, foliumzuur, omega 3 , b12 en andere tekorten hebben die kunnen zorgen voor een disbalans in het brein.

Maar in mijn beleving kan een depressie ook komen door het gewaarzijn van al je blokkades, beperkende gedachten, gewoontes en complexe denken en vooral als je deze niet even 1,2,3 kunt ombuigen naar kracht kun je zo in een vicieuze cirkel belanden waarin je toeschouwer wordt van je eigen gecreëerde ellende. Vastlopen in jezelf met gedachtespiralen die ervoor zorgen dat je geen stap vooruit komt in leven.

Als je eenmaal beseft dat je een scheppend wezen bent, een creator en je leven is verre van optimaal dan kun je je nog ellendiger voelen waardoor de cirkel in stand blijft. Waar dat om gaat verschillen een depressie en dark night of the soul niet zo veel, alleen denk ik dat het laatste een doel heeft. En dat doel is een grote schoonmaak van alles wat niet meer werkt in je leven om vervolgens een beste versie van jezelf te worden waarin je je talenten en inspiratie ten toon gaat stellen en vanuit je uniekheid en waarheid  in overeenstemming met je ziel gaat leven. Ja, en wat er dan nodig is is een complete hervorming waar mensen, situaties en interesses uit je leven verdwijnen en er nieuwe voor in de plaats komen die beter passen. Oude spirituele opvattingen bleken dogma’s te zijn en echt ontwaken lijkt niet zo rooskleurig en love and light als ik eerst dacht, verre van dat.

Het is als het ware een soort hooploosheid waar je je hoop en idealen niet meer verschuilt in een denkbeeldige toekomst maar je compleet overgeleverd bent aan de huidige situatie waarin je een kansloos stuk vreten bent, tenminste dat ben je niet maar zo voelt het soms wel.

Er moet ‘nu’ in het huidige moment veel gedaan worden om die zogenaamde rooskleurige toekomst te verwezenlijken anders zal het altijd niets meer dan een droom zijn.
De sleutel is dus eigenlijk daadkracht, doen en jezelf begeven in iets, niet als een kip zonder kop maar iets doen waar je zingeving in kunt vinden of waar je je talenten, passie en creativiteit in kwijt kunt. Ik snap nu ook ineens waarom sloten altijd zo smerig zijn: er zit geen beweging in, geen stroming en geen golven waardoor alles troebel wordt en mannetjes de boel moeten uitbaggeren.

Zo voel ik me nu: een troebel watertje vol petflesjes, vogelschijt, verroeste fietsen uit 1992, blikjes en modder.
Tijd dus voor wat beweging: bezigheidstherapie maar dan wel iets waar mijn hart sneller van gaat kloppen en ik mijn kracht en energie op gezonde wijze kan uiten. En ik denk dat dit een van de redenen is dat veel mensen een depressie of een donkere nacht van de ziel ervaren. Hoeveel mensen lijden wel niet een ‘so so’ robotleventje met een baan waar ze niet gelukkig van worden, een partner die ze het liefst achter de belang willen plakken , verwende kinderen, en verslaafd zijn aan smartphones  en social media waar ze in virtuele realities leven, om maar even wat te noemen.

Als je niet meer op de maat loopt met je zielsbestemming of maar niet helder kunt krijgen wat het precies is wat je wilt doen dat je stagneert en een troebele sloot kunt worden. De ergste rampscenario persoonlijk vind ik dood gaan terwijl je al je gaves en talenten hebt verspild door er niets mee te doen terwijl je heel goed wist wat deze waren. Al die blokkades, beperkende overtuigingen, gewoontes die je weer in dat kleine cirkeltje houden. Je ziel probeert je vaak met subtiele aanwijzingen iets duidelijk te maken en de confrontatie aan te gaan met de grote boosdoener van heel de ellende, somberheid en de duisternis die als een zwarte wolk boven je hoofd hangt. Angst, angst die verlammend werkt en je in een routinematige comfortzone houdt die niets meer dan een pseudo veiligheid creëert waar dromen dromen blijven en nooit gemanifesteerd zullen worden, ja misschien in een alternatieve realiteit maar niet in dit bestaan. En dat zou toch een beetje jammer zijn.

In de dark night of the soul of een depressie, noem het zoals je wilt kom je jezelf tegen in volledige transparantie, het is een soort keerpunt waarop je 2 kanten kunt op gaan: blijven in de veilige zone of de stoute schoenen aantrekken en je hoop en dromen proberen waar te maken en dat te doen waarvoor jij gemaakt bent behalve de aarde vervuilen-;)

Eerst moet het oude losgelaten worden vaak gaat in stappen en in fases en de dark night of the soul is ook geen permanente duisternis maar wel een voorbode van een tijdelijke bewustzijnsstaat waar je terug kan keren als er iets los gelaten moet worden vervolgens  om vooruit te kunnen. Na regen komt zonneschijn en net als de seizoenen is het altijd weer van voorbij gaande aard.

Maar wat je ook doet in je leven, of je nou vooruit, achteruit, naar links of opzij gaat: bedenk altijd goed wat je met je laatste Rolo doet. Het leven vliegt voorbij in een ademteug, zo ook kansen en vreugdevolle ervaringen, ongeacht hoeveel dark nights er nog komen in je leven.

Zo boven, zo beneden en als je je er rustig in kan begeven zal ook deze periode weer oplossen in het niets waar alles uit ontstaat.

Liefs –X- Anita

Please follow and like us:
error
fb-share-icon
Please follow and like us:

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *